broń chemiczna,
broń masowego rażenia, którą stanowią bojowe środki trujące oraz środki ich przenoszenia;
broń chemiczna
Encyklopedia PWN
bojowymi środkami trującymi wypełnia się różnego rodzaju pociski artyleryjskie, bomby lotn., głowice rakiet, miny, zbiorniki rozpylające, generatory środków trujących itp., nazywane ogólnie amunicją chem.; a tzw. binarna amunicja chemiczna jest wypełniona substancjami nietoksycznymi (substratami reakcji syntezy bojowych środków trujących), które ulegają syntezie w czasie przemieszczania amunicji w rejon celu. Ze względu na duży obszar i czas działania oraz zmasowane efekty bojowe broń chemiczna jest zaliczana do broni masowej zagłady. Broni chemicznej w postaci chloru użyli po raz pierwszy Niemcy 22 IV 1915 (w czasie I wojny świat.) pod Ypres (Belgia); następnie stosowały ją inne walczące armie; w wyniku użycia broni chemicznej straty stron walczących wyniosły ok. 1 mln zabitych i rannych. W 1925 protokół genewski zakazał stosowania broni chemicznej; mimo to prowadzono intensywne prace badawcze nad nowymi środkami trującymi. Broni chemicznej użyto następnie w działaniach wojennych w Etiopii (1935), w Wietnamie (lata 60.) oraz w wojnie iracko-irańskiej (1984). Zwyczajowe prawo międzynar. zabrania stosowania broni chemicznej w konfliktach zbrojnych. W 1993 została podpisana przez 127 państw (także Polskę) konwencja o zakazie broni chemicznej, jednak prawdopodobnie niektóre kraje posiadają broń chemiczną
