bitwa o Atlantyk

bitwa o Atlantyk, ang. Battle of Atlantic,

podczas II wojny światowej całokształt walk prowadzonych głównie na Oceanie Atlantyckim przez marynarkę wojenną (głównie okręty podwodne) i lotnictwo niemieckie przeciwko flocie wojennej i handlowej Wielkiej Brytanii, wspieranej przez lotnictwo brytyjskie oraz flotę i lotnictwo sojuszników.

Celem Niemców było opanowanie szlaków morskich, co uniemożliwiłoby Wielkiej Brytanii prowadzenie wojny; główny ciężar walk spoczywał na flocie Wielkiej Brytanii, w której składzie walczyły również okręty nawodne polskiej marynarki wojennej: Burza, Błyskawica, Garland, Grom, Orkan, Piorun, Kujawiak, Krakowiak, oraz statki polskiej marynarki handlowej: Batory, Chrobry, Sobieski i in. Zasadniczy zwrot na korzyść aliantów nastąpił w marcu 1943. Ogółem na Oceanie Atlantyckim i wodach otaczających Wielką Brytanię alianci stracili 3837 statków (1939–43 — 3496, 1943–45 — 341), Niemcy 646 okrętów podwodnych.