bieluń
 
Encyklopedia PWN
18 gat. roślin rocznych, rzadziej bylin i niewielkich drzew, występujących gł. w Ameryce Środkowej; liście zwykle duże, nie podzielone; kwiaty efektowne, duże, lejkowate z długą rurką; owoc — wielonasienna torebka często pokryta kolczastymi wyrostkami; wiele gat. uprawia się jako rośliny leczn. (zawierają silnie działające, często trujące, alkaloidy) lub ozdobne rabatowe (np. tropikalny bieluń surmikwiat, D. metel i bieluń twardołodygowy, D. ceratocaula; najbardziej znany jest trujący bieluń dziędzierzawa.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Bieluń dziędzierzawa, Datura stramoniumfot. M. Sokólska-Połutrenko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia