bezpieczeństwo ruchu drogowego

bezpieczeństwo ruchu drogowego,

zdolność systemu człowiek–pojazd–droga do bezkolizyjnego funkcjonowania, mierzona np. liczbą ofiar wypadków drogowych (zabici i ranni) na zarejestrowany pojazd lub na jednostkę długości drogi.

W Polsce 1997 zginęło w wypadkach drogowych ponad 6700 osób; gł. przyczyną 70–90% wypadków jest błąd użytkownika drogi, w związku z tym szczególne znaczenie mają działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego ukierunkowane na kształtowanie, modyfikację i utrwalanie pożądanych form zachowania użytkowników dróg, w tym wychowanie komunik. dzieci i młodzieży. Istotną rolę odgrywają również cechy drogi (np. oznakowanie, szerokość poboczy, koleiny) i pojazdu (sprawność techn., używanie pasów bezpieczeństwa i in.). Najlepsze wyniki w kształtowaniu bezpieczeństwa ruchu drogowego osiąga się tam, gdzie skoordynowane działania obejmują: szeroki zakres uregulowań prawnych (badania wykazują, że ograniczenia prędkości należą do najefektywniejszych metod zwiększania bezpieczeństwa), środków inżynierskich i organizacyjnych, nadzoru nad ruchem i edukację.