bezdomność

bezdomność,

zjawisko społeczne polegające na braku domu lub miejsca stałego pobytu gwarantującego jednostce lub rodzinie poczucie bezpieczeństwa, zapewniającego schronienie przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zaspokojenie podstawowych potrzeb na poziomie uznawanym w danym społeczeństwie za wystarczający.

Wyróżnia się: bezdomność dobrowolną, będącą wynikiem wyboru takiego właśnie stylu życia, bezdomność spowodowaną przyczynami obiektywnymi, niezależnymi od człowieka, bezdomność będącą wynikiem rozwoju cywilizacyjnego; bezdomność dobrowolna to określony styl życia przyjęty np. przez wyznawców różnych religii, jak żebrzący mnisi buddyjscy (bhikszu), żebracy w tradycyjnych społecznościach muzułmańskich, czy też ludzie luźni w XV–XVIII w. w Europie, prowadzący koczowniczy tryb życia Cyganie lub nomadowie, także kloszardzi; bezdomność spowodowana przyczynami niezależnymi od człowieka to np. utrata domu w wyniku klęsk żywiołowych; bezdomność będąca wynikiem rozwoju cywilizacyjnego i takich procesów jak industrializacja, urbanizacja, redystrybucja władzy politycznej, dekolonizacja, wojny, rewolucje jest we współczesnych społeczeństwach bardzo ważnym problemem; nasila się szczególnie w okresach recesji gospodarczej i wzrostu bezrobocia, a co za tym idzie — postępującej pauperyzacji społeczeństwa; często staje się przyczyną patologii społecznej.