bebop
 
Encyklopedia PWN
bebop
[bi: pop; ang.],
rebop, bop,
pierwszy styl nowoczesnego jazzu, jaki wykształcił się w 1. połowie lat 40. w paru lokalach i klubach Nowego Jorku, zwłaszcza w Minton’s Playhouse w Harlemie, gdzie spotykali się główni twórcy nowego stylu: D. Gillespie, Ch. Christian, T. Monk, a nieco później Ch. Parker.
Charakteryzuje go ekspresja gry, rozszerzenie improwizacji instrumentalistów; bebop dał podstawy rozwoju modern jazzu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia