bambus

bambus,

zbiorcza nazwa wysokich, wiecznie zielonych traw o drewniejących łodygach, zaliczanych do podrodziny bambusowych (Bambusoideae), wchodzącej w skład rodziny wiechlinowatych (traw),

obejmująca ok. 50 rodzajów (np. Arundinaria, Bambusa, Phyllostachys, Dendrocalamus) liczących ok. 600 gat., rosnących gł. w strefie tropik. i subtropik. południowo-wschodniej Azji, rzadziej Afryki i obu Ameryk (w strefie umiarkowanej rzadko); byliny kłączowe; źdźbła do 30 cm średnicy; rośnie bardzo szybko, do 1 m na dobę; liście lancetowate, do 50 cm dł.; niekiedy tworzy lasy do 40 m wys.; ma wszechstronne zastosowanie: lekki i wytrzymały materiał bud., stolarski, galanteryjny, papierniczy, tkacki oraz na plecionki, instrumenty muz.; młode pędy jadalne; szybko kiełkujących b. używano w krajach Wschodu do tortur (przebijały ciało ofiary); z ziarna wypieka się chleb; niektóre gatunki bambusa są uprawiane np. w Indiach, Chinach, Japonii.

Zarośla bambusowe w Ogrodzie Botanicznym w Rzymie