bakalaureat

bakalaureat

[średniow. łacina baccalaureatus od bacca laurea ‘owoc wawrzynu’],

dawniej dyplom bakałarza, tj. nauczyciela, otrzymywany po co najmniej 2-letnich studiach na wydziale artium (sztuk wyzwolonych);

stanowił pierwszy stopień nauczania na średniow. uniwersytetach i przygotowywał do studiów na wyższych fakultetach: prawnym, med. i teologicznym.