azylska kultura

azylska kultura,

archeol. kultura paleolitu schyłkowego (9–11 tys. lat temu), występująca w południowo-zachodniej Francji i północnej Hiszpanii;

wywodzi się z miejscowych kultur magdaleńskich adaptujących się do nowego środowiska leśnego (zastąpienie fauny subarktycznej przez leśną, m.in. z jeleniem); znana gł. ze stanowisk jaskiniowych; charakteryzują ją krzemienne krótkie i krępe drapacze, łukowate ostrza tylcowe (groty strzał) oraz płaskie harpuny jedno- i dwurzędowe z poroża jelenia; otoczki malowane czerwoną ochrą w schematyczne figury; nazwa od jaskini Mas-d’Azil w północnych Pirenejach (Francja); k.a. dała początek niektórym kulturom zachodnioeur. mezolitu.