azyl

azyl

[gr.],

schronienie,

miejsce bezpiecznego pobytu;

w starożytności i w średniowieczu np. świątynie, do których mógł się schronić ścigany przestępca; obecnie państwa udzielają azylu, zw. terytorialnego, cudzoziemcom ściganym lub prześladowanym na tle politycznym, rasowym itp.; udzielanie azylu oznacza wyłączenie w stosunku do zainteresowanej osoby możliwości ekstradycji; zgodnie z Deklaracją praw człowieka, przyjętą 1948 przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, każdy ma prawo ubiegania się w innych krajach o azyl i korzystania z niego, jeśli jest prześladowany; na prawo to nie można się powoływać w przypadku ścigania za zbrodnie pospolite; zostało to potwierdzone w przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 1967 deklaracji w sprawie azylu terytorialnego; tzw. dyplomatyczny azyl (schronienie udzielone w pomieszczeniach misji dyplomatycznej) nie jest uznawany przez współczesne powszechne prawo międzynarodowe: stosują go we wzajemnych stosunkach kraje Ameryki Łacińskiej.