azotki,
związki chemiczne azotu z metalami lub niektórymi niemetalami;
azotki
Encyklopedia PWN
można je uważać za pochodne amoniaku NH3; ciała stałe, odporne termicznie, niektóre mają bardzo wysoką temperaturę topnienia i dużą twardość, np. azotek boru BN; otrzymywane przez bezpośrednią syntezę z pierwiastków lub działanie amoniaku na niektóre pierwiastki chem., ich tlenki lub halogenki; powstawanie azotków żelaza, tytanu, glinu, wanadu, molibdenu i in. w wyniku azotowania powierzchni wyrobów stalowych wykorzystuje się do utwardzania tych powierzchni; przez spiekanie sprasowanych proszków niektórych azotków (krzemu Si3N4, glinu AlN) otrzymuje się azotkowe materiały ceramiczne2; azotki borowców (np. galu GaN, glinu AlN) są wykorzystywane w mikroelektronice (m.in. w laserach półprzewodnikowych, przetwornikach elektroakustycznych).
