awitaminozy
 
Encyklopedia PWN
awitaminozy
[gr.-łac.],
choroby spowodowane niedoborem witamin;
są one następstwem: 1) bezwzględnie niedostatecznej ilości witamin dostarczanych w pożywieniu (np. brak wit. B1 w polerowanym ryżu, stanowiącym podstawę wyżywienia ludności południowo-wschodniej Azji, wywołuje chorobę beri-beri); 2) upośledzenia wchłaniania witamin (np. brak żółci w przewodzie pokarmowym uniemożliwia wchłanianie tłuszczów, a także wit. A, D, E i K, rozpuszczalnych w tłuszczach); 3) zwiększonego zapotrzebowania na witaminy (np. u kobiet w ciąży, podczas laktacji, w okresie wzrostu, przy nadczynności tarczycy); niekiedy te przyczyny nakładają się. Niedobór określonych witamin powoduje upośledzenie procesów przemiany materii, co się uzewnętrznia w typowych dla różnych hipowitaminoz zespołach chorobowych; pierwsze objawy awitaminozy są niecharakterystyczne (męczliwość, upośledzenie łaknienia), zmiany wtórne to wyniszczenie czy zmniejszenie odporności organizmu. Zapobieganie: zróżnicowana dieta, zwalczanie stanów chorobowych upośledzających wchłanianie; leczenie: uzupełnienie brakujących witamin w dawkach znacznie przekraczających dzienne zapotrzebowanie, dieta.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia