aseptyka
 
Encyklopedia PWN
aseptyka
[gr. a- ‘nie’, sēptikós ‘wywołujący gnicie’],
stan, w którym pomieszczenia, materiały opatrunkowe, narzędzia, leki itp. są wolne od żywych drobnoustrojów chorobotwórczych i ich form przetrwalnikowych;
także postępowanie mające na celu zapobieganie zakażeniu (antyseptyka); aseptyka ma szczególne znaczenie w chirurgii; zapewnia ją stosowanie przez zespół operacyjny wyjałowionych masek, fartuchów, rękawiczek, narzędzi oraz przygotowanie sali operacyjnej (naświetlanie promieniami nadfioletowymi) i pola operacyjnego; aseptyka ma też zastosowanie w badaniach laboratoryjnych i bakteriologicznych, w produkcji leków, żywności itp.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia