angina
 
Encyklopedia PWN
angina
[łac.],
ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła;
przebiega z silnym bólem utrudniającym połykanie i mowę, podwyższeniem temperatury i ogólnie złym samopoczuciem; angina jest wywołana najczęściej przez bakterie z grupy paciorkowców; w zależności od stopnia nasilenia przybiera różne formy: od anginy nieżytowej — z przekrwieniem i obrzękiem migdałków, aż do anginy wrzodziejącej — z ubytkami martwiczymi w miąższu migdałków; angina może być także wywołana przez inne drobnoustroje i występować w takich chorobach zakaźnych jak: błonica (dyfteryt), płonica (szkarlatyna), mononukleoza czy odra. Leczenie polega najczęściej na podawaniu antybiotyków z grupy penicilin i ogólnym leczeniu objawowym. Powikłaniami są: naciek zapalny bądź ropień okołomigdałkowy, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok przynosowych; groźnym powikłaniem anginy może być choroba reumatyczna bądź zapalenie kłębków nerkowych. Terminem anginy określano w przeszłości ogólnie ostry, zaciskający, duszący ból, stąd angina pectoris — dawne określenie choroby wieńcowej serca.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia