amfor kulistych kultura
 
Encyklopedia PWN
amfor kulistych kultura,
archeol. kultura neolitu rozwijająca się 2700–2000 p.n.e.;
nazwana od przewodniego typu naczynia — amfory z kulistym brzuścem i cylindryczną szyjką; ukształtowała się w dorzeczu Noteci, dolnej Warty i środkowej Sprewy; w młodszej fazie na zachodzie objęła dorzecze Łaby (grupa zachodnia), centrum wyznaczało terytorium Polski (grupa środkowa), na wschodzie sięgała do Dniepru (grupa wschodnia); osady i gospodarka kultury amfor kulistych były zróżnicowane regionalnie w zależności od warunków glebowych oraz ukształtowania terenu — chów bydła i świń, rolnictwo, eksploatacja krzemienia i bursztynu występującego powierzchniowo lub technikami górniczymi (tzw. krzemień pasiasty — kopalnia w Krzemionkach); rozbudowany rytuał pogrzebowy: pochówki, często zbiorowe, składane w grobach o charakterze megalitycznym, niekiedy oznaczone kurhanami, bogato wyposażone w naczynia, ozdoby bursztynowe i kościane, broń, jak również narzędzia; w dominującym obrządku szkieletowym często chaotyczny układ zmarłych i przejawy kanibalizmu; w niektórych grupach lokalnych groby z pochówkami ludzkimi i zwierzęcymi lub wyłącznie zwierzęcymi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia