alewici
 
Encyklopedia PWN
alewici, tur. alevi, alewi,
muzułmańskie ugrupowanie religijne wywodzące się z szyizmu, powstałe na przeł. XV i XVI w. w Turcji;
uważają się za potomków turkmeńskich kyzyłbaszów; wierzenia a. wykazują wiele śladów środkowoazjat. szamanizmu (np. zakaz spożywania mięsa króliczego); a. obchodzą zaratusztriański nowy rok, nie uznają 5 filarów islamu, spotykają się w domach zgromadzeń zw. cemevler; stanowią ok. 20–25% ludności Turcji (ok. 16–17 mln) — znaczną liczbę a. stanowią Kurdowie; często stosują takijję, zasadę ukrywania prawdziwej wiary.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia