aktywność promieniotwórcza
 
Encyklopedia PWN
aktywność promieniotwórcza,
szybkość rozpadu jąder substancji promieniotwórczej określana liczbą rozpadów jąder atomowych danej próbki substancji promieniotwórczej w jednostce czasu;
aktywność promieniotwórcza jest proporcjonalna do liczby jąder promieniotwórczych N(t) zawartych w chwili t w próbce substancji: A = λN(t), gdzie λ — prawdopodobieństwo rozpadu jednego jądra w jednostce czasu, zwana stałą rozpadu promieniotwórczego danej substancji; zgodnie z prawem rozpadu promieniotwórczego, aktywność promieniotwórcza zanika wykładniczo w czasie; jeśli jądra promieniotwórcze próbki mogą rozpadać się na n różnych sposobów, to całkowite prawdopodobieństwo rozpadu jest sumą prawdopodobieństw poszczególnych rodzajów rozpadu , zaś aktywność promieniotwórcza próbki jest sumą aktywności odpowiadających tym rozpadom; aktywność promieniotwórcza nie zależy od rodzaju związku chemicznego, w którym występują dane atomy promieniotwórcze, temperatury ani ciśnienia; jednostką aktywności promieniotwórczej w układzie SI jest bekerel (Bq), jednostkami pozaukładowymi zaś są: kiur (Ci) — 1 Ci = 37 GBq, oraz rutherford (Rd) — 1 Rd = 1 MBq; stosunek aktywności promieniotwórczej próbki do jej masy lub objętości nazywa się aktywnością właściwą i wyraża się w Bq/kg lub Bq/m3 (Ci/g lub Ci/cm3).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia