aktywacja radiacyjna
 
Encyklopedia PWN
aktywacja radiacyjna,
proces przemiany substancji niepromieniotwórczej w promieniotwórczą w wyniku działania neutronami, cząstkami naładowanymi, fotonami;
zachodzi gł. w reaktorach jądrowych, akceleratorach cząstek naładowanych, a także w przyrodzie pod wpływem promieniowania kosm.; w wyniku aktywacji radiacyjnej otrzymuje się radionuklidy stosowane w wielu dziedzinach nauki, gospodarki, medycyny; aktywacja radiacyjna bywa zjawiskiem niepożądanym, np. w chemii i technologii radiacyjnej może uniemożliwić wykorzystanie preparatu poddanego obróbce aktywacyjnej, w reaktorach stosowanych m.in. w elektrowniach jądrowych powoduje powstawanie dużych ilości odpadów promieniotwórczych. W przyrodzie duże znaczenie ma fakt powstawania promieniotwórczego izotopu węgla w reakcji jądra azotu z neutronami wtórnego promieniowania kosmicznego: ; powstający izotop 14C (o czasie połowicznego rozpadu T1/2 = 5730 lat) wbudowuje się we wszystkie elementy biosfery, co pozwala na bardzo precyzyjne oznaczenie wieku znalezisk, w których wymiana izotopowa z atmosferą ustała (izotopowe datowanie).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia