absorpcja
 
Encyklopedia PWN
absorpcja
[łac. absorptio ‘wchłanianie’],
fiz. pochłanianie (całkowite lub częściowe) energii promieniowania elektromagnetycznego, fal sprężystych lub promieniowania korpuskularnego (elektronów, neutronów, cząstek α i innych) przez ośrodek, w którym rozchodzi się to promieniowanie.
Fizyczny mechanizm absorpcji zależy od rodzaju promieniowania i właściwości ośrodka. Absorpcja promieniowania zwiększa energię ośrodka — powoduje np. wzbudzenie jąder atomowych, atomów, cząsteczek i w konsekwencji może doprowadzić np. do reakcji jądrowych, zjawiska fotoelektrycznego, reakcji fotochemicznej, zwiększenia energii kinetycznej cząsteczek, powtórnej emisji promieniowania elektromagnetycznego (np. luminescencja) lub — w przypadku absorpcji fal sprężystych — zmiany struktury molekularnej (np. dysocjacja asocjatów). Miarą zdolności absorpcyjnej ośrodka jest współczynnik absorpcji; zależy on od rodzaju ośrodka i długości fali (częstości drgań) promieniowania, np. metale pochłaniają bardzo silnie światło w całym zakresie widma, woda pochłania silnie podczerwień, a dla światła widzialnego i bliskiego nadfioletu jest prawie przezroczysta. Natężenie promieniowania przechodzącego przez ośrodek ulega osłabieniu wykładniczo (Bouguera–Lamberta prawo).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia