Zjednoczenie Emigracji Polskiej,
organizacja polit., działająca 1866–71 w Paryżu;
Zjednoczenie Emigracji Polskiej
Encyklopedia PWN
największa organizacja emigracji pol. po powstaniu styczniowym 1863–64; działała w Europie i Stanach Zjedn.; nawiązywała do tradycji demokr. i manifestu z 22 I 1863, wysuwała hasło dalszej walki zbrojnej o niepodległość. W 1867 nastąpił w niej rozłam: prawica utworzyła Organizację Ogółu, popularyzującą zasady pracy org. (istniała do 1870), większość — reprezentująca poglądy radykalno-demokr. — przybrała 1868 nazwę Zjednoczenie Demokracji Pol.; gł. działacze: J. Dąbrowski, S. Jarmund, Z. Miłkowski, J. Tokarzewicz, W. Wróblewski; organ prasowy: „Niepodległość” (1866–70); 1870 Zjednoczenie Demokracji Pol. połączyło się z Towarzystwem Demokratycznym L. Mierosławskiego; istniało do 1871.
