Zachwatowicz Jan, ur. 4 III 1900, Gatczyna k. Petersburga, zm. 18 VIII 1983, Warszawa,
ojciec Krystyny, architekt, historyk architektury, konserwator;
Zachwatowicz Jan
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
od 1925 pracownik dydaktyczny, od 1946 profesor Politechniki Warsz.; 1945–57 Generalny Konserwator Zabytków w Polsce; od 1952 czł. PAN, od 1965 Międzynarodowej Rady Zabytków i Zespołów Zabytkowych, od 1967 Akad. Architektury w Paryżu; czł. honorowy Król. Inst. Architektów Bryt.; przyczynił się do reorganizacji i rozbudowy pol. służby konserwatorskiej; wywarł zasadniczy wpływ na kierunek odbudowy i konserwacji zabytków pol. po II wojnie świat.; był współtwórcą Karty weneckiej; gł. prace konserwatorskie: odsłonięcie murów obronnych Warszawy (1936–38), odbudowa Bramy Lwow. Starej w Zamościu (1938), katedry Św. Jana w Warszawie (1948–54); Twierdza Zamość (1936, z S. Herbstem), Ochrona zabytków w Polsce (1965), Architektura polska (1966), Sztuka polska przedromańska i romańska do schyłku XIII wieku (1971, współautor), Zamek Królewski w Warszawie (1972, współautor); Wybór prac (1981).
