Yamana
 
Encyklopedia PWN
Yamana
[ja˜],
Indianie Ameryki Południowej, którzy zamieszkiwali południowe wybrzeże Chile;
przynależność językowa — nieznana; byli koczowniczym ludem zbieracko-łowieckim, polowali na ptaki, foki i wieloryby, łowili ryby, zbierali skorupiaki i mięczaki morskie; żyli w grupach egzogamicznych, powiązanych więzami pokrewieństwa i powinowactwa; przywódcą grupy był zwykle najstarszy lub najsilniejszy mężczyzna; rozwinięty system wierzeń wiązał się ściśle z praktykami szamańskimi: leczeniem chorych, zapewnianiem grupie pomyślności, przewodzeniem obrzędom; niezwykle rozbudowane było życie rytualne, zwłaszcza obrzędy inicjacyjne chłopców i dziewcząt; kultura materialna — w przeciwieństwie do duchowej — była uboga; pierwsze kontakty ze światem nieindiańskim Y. nawiązali w połowie XIX w.; w ciągu stu lat lud ten wymarł w wyniku epidemii chorób zakaźnych pochodzenia europejskiego, przymusowych osiedleń oraz procesu dezintegracji społecznej i akulturacji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia