Włodkowic Paweł
 
Encyklopedia PWN
Włodkowic Paweł z Brudzenia, Paulus Vladimiri, ur. ok. 1370, Brudzeń nad Skrwą, zm. po 9 X 1435, Kraków,
prawnik, pisarz religijno-polityczny, dyplomata.
Obrońca interesów Polski w sporach z Krzyżakami; 1414–15 rektor, 1418 prorektor Akad. Krak.; pozostawał pod wpływem filozofii W. Ockhama, Mateusza z Krakowa i Stanisława ze Skarbimierza (gł. w zakresie poglądów prawnych); stanowisko terministyczne stało się dla Włodkowica podstawą głoszenia idei koncyliaryzmu; brał udział w pol. delegacji na sobór w Konstancji (1414–18), gdzie wystąpił z traktatem O władzy cesarza i papieża nad niewiernymi (Tractatus de potestate papae et imperatoris respectu infidelium, wyd. H. Bobrzyński, w: Starodawne prawa polskiego pomniki, t. 5 1878); podważał w nim pretensje zakonu krzyżackiego do zajętych ziem, a także celowość istnienia zakonu; 1420 reprezentował stronę pol. w sporze z Krzyżakami przed sądem rozjemczym Zygmunta Luksemburskiego we Wrocławiu; po 1424 objął probostwo w Kłodawie; wraz ze Stanisławem ze Skarbimierza twórca pol. szkoły prawa wojny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia