Wincenty zwany Kadłubkiem, błogosławiony, ur. ok. 1150, zm. 8 III 1223, Jędrzejów,
biskup krak., kronikarz.
Wincenty zwany Kadłubkiem
Encyklopedia PWN
Kapelan nadworny i kancelista Kazimierza II Sprawiedliwego; 1764 beatyfikowany; 1208–18 bp krak., następnie w opactwie Cystersów w Jędrzejowie (gdzie znajduje się jego sanktuarium); w końcu XII w. i 1205–07 na polecenie Kazimierza Sprawiedliwego spisał w języku łac. kronikę (tzw. Magistri Vincenti Chronica Polonorum, wyd. 1612, pierwszy przekł. pol. 1862 A. Józefczyk i M. Studziński), obejmującą okres od czasów bajecznych Polski do 1202; dzieło napisane w stylu alegorycznego, charakterystycznym dla epoki, obfitującym w bajki, przypowieści i wątki antyczne z wyraźnym celem polit.-moralizatorskim, stanowi podstawowe źródło do dziejów polit. i kult. Polski w XII w.; nowy pol. przekł. Kroniki polskiej ukazał się 1992 w oprac. B. Kürbis.
