Wega

Wega,

seria 2 próbników kosmicznych wysłanych przez ZSRR (Wega 1 — start 15 XII 1984, Wega 2 — start 21 XII 1984), uczestniczących w misji kosmicznej do Wenus i komety Halleya (stąd nazwa — ros. Wieniera i Gallej) podczas jej ostatniego zbliżenia do Ziemi.

Stanowiły udoskonaloną wersję statków typu Wenus. Naukowy program misji Wega był realizowany w ramach programu Interkosmos; w jego opracowaniu oraz w budowie aparatury badawczej uczestniczyły oprócz ZSRR m.in. Polska. W pierwszej fazie misji Wegi, po zbliżeniu się próbników do Wenus od statku oddzielił się lądownik wraz z sondą balonową; zadaniem tych urządzeń było przeprowadzenie badań profilu wysokościowego atmosfery Wenus i jej cyrkulacji, pomiar jej parametrów meteorologicznych oraz analiza chemiczna próbek gruntu planetarnego. Właściwy próbnik po minięciu planety (Wega 1 — 11 VI 1985 w odległości ok. 39 tysięcy km, Wega 2 — 15 VI 1985 w odległości ok. 24,5 tysięcy km) został wprowadzony na trajektorię ku komecie Halleya; po 9 miesiącach Wega 1 i Wega 2 dotarły w bliskie (8–9 tysięcy km) otoczenie jądra komety i wraz z próbnikiem Giotto należącym do ESA uczestniczyły w pionierskim programie bezpośrednich badań komety obejmującym: uzyskanie obrazów komety z bliska, wyznaczanie parametrów fizycznych i składu chemicznego jądra komety, identyfikację rodników i cząsteczek w jej głowie, określenie właściwości pyłu kometarnego, pomiary cząstek neutralnych i jonów w otoczeniu komety, zbadanie oddziaływań wiatru słonecznego z atmosferą i jonosferą kometarną, pomiary fal plazmowych oraz pola magnetycznego w otoczeniu komety.