Wakar Aleksy, ur. 17 I 1898, Samara, zm. 25 VIII 1966, Warszawa,
brat Włodzimierza, ekonomista.
Wakar Aleksy
Encyklopedia PWN
Od 1939 profesor SGH; współtwórca i 1940–44 zastępca kierownika konspiracyjnej SGH; 1946–47 rektor SGH, 1948–50 Akademii Nauk Politycznych; 1948 członek PPR, następnie PZPR, 1950 usunięty z partii za „kontakty z emigracją rosyjską w latach dwudziestych” i odsunięty od zajęć dydaktycznych; od 1955 ponownie w SGPiS (do 1949 i od 1991 SGH). W okresie międzywojennym zajmował się modyfikacją teorii równowagi ogólnej, odrzucając jedno z jej kluczowych założeń — konkurencję doskonałą. Rozwijał teorie lozańskiej szkoły w ekonomii, uwzględniając sytuację gospodarki otwartej i koncentrując się na badaniu gospodarki kraju prowadzącego wymianę z zagranicą. W 1956–66 zajmował się teorią gospodarki socjalistycznej, a jego główne koncepcje z tego zakresu są znane pod nazwą rachunku pośredniego i bezpośredniego. W teorii rachunku pośredniego utrzymywał, że wielkości regulujące decyzje, tj. stopa procentowa, ceny, zyski, powstają w wyniku symulowania działalności rynku dokonywanej przez centralnego planifikatora. W teorii rachunku bezpośredniego zakładał, że narzędzia regulacji są ustalane przez organ kierujący gospodarką w sposób pozwalający realizować cele znajdujące się w centralnym planie gospodarczym. Główne prace: Zagadnienie ceny zmiennej (1936), Teoria handlu zagranicznego (1947), Morfologia bodźców ekonomicznych (1963), Zarys teorii gospodarki socjalistycznej (1965, współautor).
Danuta Drabińska
