„Wachlarz”,
kryptonim wydzielonej organizacji dywersyjnej;
„Wachlarz”
Encyklopedia PWN
komendanci główni: podpułkownik J. Włodarkiewicz („Darwicz”, „Jan”), podpułkownik R. Grocholski („Brochwicz”, „Doktor”); formowano 5 odcinków wzdłuż szlaków komunikacyjnych: I (Lwów–Tarnopol–Żmerynka–Dniepropetrowsk), II (Równe–Żytomierz–Kijów), III (Brześć nad Bugiem–Pińsk–Homel), IV (Lida–Mińsk–Borysów–Orsza), V (Wilno–Daugavpils–Połock); liczył ok. tysiąca osób; od IV 1942 przeprowadził ponad 100 akcji dywersyjnych przeciwko niemieckim komunikacji na drogach, szlakach wodnych i kolejowych, m.in. wysadzenie torów na liniach kolejowych wokół Mińska (targi mińskie V 1942) i w rejonie Brześcia nad Bugiem (VIII 1942); część organizacji została rozbita przez gestapo (XII 1942–II 1943 odcinek IV); grupa „Wachlarza” (dowódca porucznik J. Piwnik, „Ponury”) uwolniła aresztowanych z więzienia w Pińsku (18 I 1943), podobna akcja w Mińsku zakończyła się niepowodzeniem; I–II 1943 poszczególne odcinki przekazano Kierownictwom Dywersji odpowiednich okręgów AK, III 1943 komendę „Wachlarza” włączono do Kierownictwa Dywersji KG AK.
