Verneuila metoda
metoda hodowania monokryształów przez krystalizację ze stopionej substancji.
[m. wernöja],
Verneuila metoda
Encyklopedia PWN
Drobnoziarnisty proszek krystalizowanej substancji jest wprowadzany w płomień palnika tlenowo-wodorowego; krople stopionej substancji opadają na zarodek krystalizacji, powoli przesuwany w dół, i krzepną na nim tworząc duży, mający kształt gruszki, monokryształ. Metodą Verneuila otrzymywano m.in. monokryształy korundu, szafiru, spinelu właściwego, rutylu. Zastosowanie palnika plazmowego do topienia proszku umożliwia otrzymywanie monokryształów substancji bardzo trudno topliwych (temperatura topnienia do 4000°C) — węglików, azotków, borków czy krzemków metali.
