Vančura Vladislav
 
Encyklopedia PWN
Vančura Vladislav Wymowa, ur. 26 VI 1891, Háj k. Opawy, zm. 1 VI 1942, Praga,
pisarz czeski;
związany z lewicą; uczestnik ruchu oporu podczas II wojny światowej; twórczość Vančury, początkowo inspirowaną ekspresjonizmem, cechowało eksperymentatorstwo artyst.; powieści o tematyce społ. i antywojennej: Piekarz Jan Marhoul (1924, wyd. pol. 1927), Pole orná a válečná (1925), Małgorzata, córka Łazarza (1931, wyd. pol. 1963), Koniec starych czasów (1934, wyd. pol. 1948), Trzy rzeki (1936, wyd. pol. 1975), Rodina Horvatova (1938); ponadto opowiadania (m.in. Kapryśne lato 1926, wyd. pol. 1964, ekranizacja J. Menzla 1969), pol. wybór Opowieści przekorne (1978); dramaty, scenariusze filmowe; zamordowany przez hitlerowców.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia