Valenciennes
m. w północno-wschodniej Francji, w regionie Hauts-de-France, w dep. Nord, nad Skaldą, przy granicy z Belgią.
[walãsjẹn] 
,
, Valenciennes
Encyklopedia PWN
— 47 tys. mieszk., zespół miejski Douai–Lens–Béthune–V. 1,4 mln (2009); rzymskie Valentiniana lub Valentiana; rezydencja Merowingów i Karolingów; od V w. dwór hrabiów Hainaut, który w XIII–XIV w. stał się ośr. kultury rycerskiej; punkt oporu protestantów niderlandzkich, 1567 zdobyte przez Hiszpanów; 1677 zajęte przez Ludwika XIV; ufortyfikowane przez S. Vaubana, było jedną z fr. twierdz granicznych (walki w czasie wojen 1793–94, 1815, 1918); od XVI w. wyrób słynnych koronek walansjenek; od XVIII w. manufaktury fajansów i porcelany. Przemysł maszyn., metal., samochodowy, włók., rafineria ropy naftowej (rurociąg z Dunkierki); ośrodek handlowy i turyst.; uniw. (zał. 1964), biblioteka, muzeum sztuk pięknych; przygraniczny węzeł kol. i drogowy (autostrada do Paryża i Brukseli), port śródlądowy połączony kanałem z Dunkierką, lotnisko.
