Uzbecy
 
Encyklopedia PWN
Uzbecy,
najliczniejszy naród Azji Środkowej (ok. 30 mln), zamieszkujący gł. Uzbekistan (21,1 mln, 2004) i in. państwa utworzone na terytorium ZSRR po jego rozpadzie, także północny Afganistan i Chiny;
język uzb.; tradycyjne elementy kultury Uzbeków zachowały się język gł. w Afganistanie: religię (islam sunnicki), organizację społ. i rzemiosło; Uzbecy uformowali się na skutek przemieszania się osiadłej ludności irańskojęzycznej z koczowniczymi plemionami tureckojęzycznymi; nazwa Uzbecy znana od przeł. XV i XVI w.; tradycyjne zajęcia: rolnictwo, handel i rzemiosło (mieszkańcy oaz), hodowla owiec i kóz (koczownicy) oraz rolnictwo wraz z sezonowym pasterstwem (mieszkańcy obszarów podgórskich); istotne znaczenie ma uprawa bawełny i jedwabnictwo; tradycyjne elementy kultury Uzbeków zachowały się gł. w Afganistanie: religia (islam sunnicki), organizacja społ. i rzemiosło.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia