Układ ZSRR–RFN
 
Encyklopedia PWN
Układ ZSRR–RFN, Układ między Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich a Republiką Federalną Niemiec,
układ podpisany w Moskwie 12 VIII 1970;
zapoczątkował proces normalizacji stosunków RFN z krajami Europy Środkowowschodniej w ramach istniejących realiów terytorialnych i polit. w Europie. Układ określał stosunek stron do najważniejszych problemów polit. w Europie. Strony stwierdziły, że w stosunkach wzajemnych kierować się będą celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, zobowiązały się do załatwiania spornych spraw środkami wyłącznie pokojowymi i powstrzymania się od groźby użycia siły lub jej stosowania. RFN zobowiązała się do nieograniczonego poszanowania integralności terytorialnej wszystkich obecnych granic eur., w tym zachodniej granicy PRL oraz granicy między RFN i NRD, a także innych realiów eur.; oświadczyła, że nie ma i nie będzie wysuwać w przyszłości żadnych roszczeń terytorialnych. Układ ratyfikowano 17 V 1972. Miał on istotne znaczenie dla stosunków sow.-zachodnioniem.; w ślad za nim zawarto układ PRL–RFN, układy RFN z NRD i z Czechosłowacją, w których punktem wyjścia było również uznanie nienaruszalności istniejących granic i rezygnacja z użycia siły. Zawarcie tych układów stworzyło sprzyjające warunki do zwołania Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia