Uganda. Gospodarka

Gospodarka.

Kraj słabo rozwinięty gospodarczo; produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca wg parytetu siły nabywczej 900 dolarów USA (2007); gospodarka silnie uzależniona od światowych cen kawy oraz pomocy międzynarodowej.

Przemysł.

Przemysł wytwarza 22,2% produktu krajowego brutto (2004), zatrudniając ok. 5% czynnych zawodowo. W latach 60. XX w. Uganda była czołowym świat. producentem miedzi i berylu; obecnie najważniejszym bogactwem mineralnym jest złoto (178 kg, 2004); ponadto eksploatuje się kolumbity (4,2 tys. t), kobalt (436 t), rudy wolframu i żelaza, beryl, apatyty, sól; produkcja energii elektrycznej (1,7 mld kW·h, 2003), gł. z elektrowni wodnej na Wodospadzie Owena. Od końca lat 80. produkcja przem. szybko wzrasta; najważniejszą gałęzią jest przetwórstwo spoż., w tym branże: cukr., herbaciana, olejarska, zbożowa, browarnicza i tytoniowa; ponadto, po okresie dewastacji majątku trwałego, odrodził się przemysł: włók. (Lira, Mbale, Jinja), obuwn. (Entebbe), cementowy (Tororo) i chem. (nawozy sztuczne; Tororo). W największym ośrodku przem. kraju — Jinja działa stalownia i huta miedzi.

Rolnictwo.

Podstawą gospodarki jest rolnictwo, które zatrudnia ok. 82% ludności zawodowo czynnej, wytwarza 31,1% wartości produktu krajowego brutto (2004); ziemie uprawne (36% pow. kraju) są częściowo sztucznie nawadniane; przeważają niewielkie (2–3 ha) gospodarstwa chłopskie i prymitywne metody uprawy ziemi; największe znaczenie gosp. ma uprawa kawy (186 tys. t, 2005, drugi producent w Afryce, po Etiopii), herbaty (36 tys. t) i bawełny (gł. w środkowej i wschodniej części kraju); inne rośliny towarowe to: tytoń, trzcina cukrowa, orzeszki ziemne, kakaowiec; najważniejsze uprawy żywieniowe: banan plantan (9,9 mln t), maniok (5,5 mln t), bataty i kukurydza na południu oraz proso (700 tys. t) i sorgo (420 tys. t) na północy; hodowla (bydło, owce, kozy) gł. na północy i wschodzie, na pozostałym obszarze utrudniona z powodu występowania muchy tse-tse. Ważną rolę w gospodarce odgrywa rybołówstwo śródlądowe (połowy 240 tys. t — 2003), zwłaszcza na Jez. Wiktorii i jez. Kioga.

Turystyka.

Turystyka, całkowicie załamana w czasie wojny domowej, stopniowo odzyskuje znaczenie; w 2003 kraj odwiedziło 305 tys. turystów zagr., gł. z Kenii, Rwandy i Tanzanii; wpływy z turystyki 189 mln dol. USA.

Transport i łączność.

Sieć komunik. stosunkowo dobrze rozwinięta; dł. linii kol. (wąskotorowe) 1,2 tys. km (2005), najważniejsze z Tororo przez Kampalę i Jinję do Kasese i z Tororo do kenijskiego portu — Mombasa; sieć drogowa jest w złym stanie i obejmuje 70,7 tys. km, w tym 23% o nawierzchni utwardzonej; na jeziorach, zwłaszcza Jez. Wiktorii, żegluga śródlądowa; gł. porty śródlądowe: Jinja i Entebbe; gł. port lotn. — Entebbe. Słabo rozwinięta łączność; 100,8 tys. abonentów telefonii stacjonarnej; w użytkowaniu 1,5 mln telefonów komórkowych.

Handel zagraniczny.

Wartość eksportu 870 mln dol. USA, importu 1,8 mld dol. USA (2005). Wywóz gł. kawy, choć jej udział stopniowo maleje (18,4%, 2004); ponadto ryb i ich przetworów, herbaty, kwiatów, złota i bawełny; import maszyn i urządzeń, żywności, środków transportu, paliw i farmaceutyków; gł. partnerzy handl.: Kenia, Belgia, Holandia, Francja.