Uccello Paolo
 
Encyklopedia PWN
Uccello
[uczczẹllo]
Paolo Wymowa, właśc. P. di Dono, ur. 1397, Florencja, zm. 10 XII 1475, tamże,
włoski malarz, rysownik, twórca mozaik i witraży.
Jeden z najwybitniejszych artystów florenckiego quattrocenta; uczeń L. Ghibertiego; działał głównie we Florencji, też w Wenecji i Urbino; tworzył kompozycje religijne (zwłaszcza freski), a także batalistyczne, mitologiczne i portrety; główne dzieła we Florencji: freski — w krużganku kościoła S. Maria Novella, tzw. Chiostro Verde (ok. 1447–48), w katedrze (m.in. portret J. Hawkwooda 1436), w kościołach S. Miniato al Monte (ok. 1439–1440) i S. Martino alla Scala (ok. 1446); obrazy sztalugowe: Bitwa pod San Romano (1456–58), Święty Jerzy i smok, predella Cud Hostii (1467–68); nowatorskie eksperymenty w zakresie perspektywy linearnej i iluzyjnego przedstawienia plastyczności form; jego dzieła cechuje płaska, dekoracyjna forma i monochromatyczny koloryt; twórczość Uccella wywarła znaczny wpływ na ukształtowanie się sztuki renesansu.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Uccello Paolo, Pomnik konny sir Johna Hawkwooda, 1436 — katedra Santa Maria del Fiorefot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia