Tymieniecki Kazimierz

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Tymieniecki Kazimierz, ur. 19 XII 1887, Kielce, zm. 13 X 1968, Poznań,

historyk średniowiecza.

1915–19 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, następnie uniw. w Poznaniu; 1942–45 wykładowca tajnego Uniw. Ziem Zachodnich w Warszawie; od 1928 czł. PAU, od 1952 PAN; zał. (1925) i współredaktor (do 1968) „Roczników Historycznych”. Badacz wczesnych dziejów ziem pol., zwłaszcza stosunków społ.-gosp. na wsi we wczesnym średniowieczu, początków miast, także najdawniejszych dziejów Słowian; gł. prace: Procesy twórcze formowania się społeczeństwa polskiego w wiekach średnich (1921), Podgrodzia w północno-zachodniej Słowiańszczyźnie i pierwsze lokacje miast na prawie niemieckim (1922), Prawo niemieckie w rozwoju społecznym wsi polskiej (1923), Społeczeństwo Słowian lechickich. Ród i plemię (1928), Kolonizacja a germanizacja Śląska w wiekach średnich (1937), Ziemie polskie w starożytności. Ludy i kultury najdawniejsze (1951), Polska w średniowieczu (1961), Historia chłopów polskich (t. 1–3 1965–69). Badania Tymienieckiego wywarły wielki wpływ na zainteresowania i metody badawcze kilku pokoleń pol. mediewistów.