Trybunał Koronny

Trybunał Koronny,

w dawnej Polsce najwyższy sąd apelacyjny (drugiej i ostatniej instancji) dla szlachty, utworzony 1578;

należały do niego apelacje od wyroków sądów ziemskich, grodzkich i podkomorskich w sprawach karnych i cywilnych, które przed utworzeniem Trybunału Koronnego sądził sąd sejmowy; Trybunał Koronny zbierał się dla Małopolski na wiosnę i latem w Lublinie, a dla Wielkopolski jesienią i zimą w Piotrkowie; sądzili w nim przedstawiciele szlachty wybierani na rok na sejmikach deputackich po 1 lub 2 z województwa (27 deputatów szlacheckich) i 6 deputatów duchownych (wyznaczonych przez kapituły), którzy uczestniczyli w rozstrzyganiu spraw mieszanych, gdy jedną ze stron był duchowny; na czele Trybunału Koronnego stał obierany marszałek, duchowni mieli swego prezydenta.