Towarzystwo Przyjaciół Dzieci
 
Encyklopedia PWN
Towarzystwo Przyjaciół Dzieci (TPD),
stowarzyszenie, którego celem jest praca opiekuńczo-wychowawcza i wspomaganie rozwoju dzieci, zał. 1911 w Krakowie.
Do jego powołania przyczynili się m.in.: R. i M. Bogdani, H. Boguszewska, M. Falski, T. Janiszewski, A. Merc, S. Nowak, H. Radlińska i B. Bobrowska (pierwsza i długoletnia przewodnicząca); miało zasięg lokalny, ograniczając swoją działalność do regionu krak.; po powstaniu 1919 Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci TPD stało się jego członkiem współdziałającym. W 1949 w wyniku połączenia Robotniczego Tow. Przyjaciół Dzieci z Chłopskim Towarzystwem Przyjaciół Dzieci powołano TPD o charakterze ogólnokrajowym jako stowarzyszenie wyższej użyteczności. do 1957 działalność TPD polegała gł. na organizowaniu szkół świeckich, o programie zgodnym z ideologią socjalist.; ob. zadaniem TPD jest organizowanie i prowadzenie środowiskowych ognisk wychowawczych, placówek interwencji kryzysowej, ośr. rehabilitacyjno-wychowawczych, świetlic, ośr. adopcyjno-opiekuńczych; wzrost niedostosowania społ. wśród dzieci i młodzieży oraz wzrost ubóstwa warunkuje także organizowanie opieki zdrowotnej, pomocy dla dzieci niepełnosprawnych, prowadzenie poradnictwa dla rodziców; siedziba ZG w Warszawie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia