Taylor Edward Robert Edmund
 
Encyklopedia PWN
Taylor Edward Robert Edmund, ur. 26 IX 1884, Kielce, zm. 9 VIII 1964, Poznań,
ojciec Karola, ekonomista, przedstawiciel neoklasycznej szkoły w ekonomii; uczeń W. Czerkawskiego i A. Krzyżanowskiego; twórca szkoły poznańskiej w polskiej ekonomii;
od 1919 profesor Uniwersytetu w Poznaniu; od 1930 członek PAU, od 1946 — TNW; współzałożyciel (1918) Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich, założyciel i od 1922 redaktor serii «Poznańskie Prace Ekonomiczne», wielokrotny przewodniczący sekcji ekonomicznej TPN w Poznaniu; 1924–26 zajmował się inflacją w Polsce, w pracach Inflacja polska oraz Druga inflacja polska. Przyczyny — przebieg — środki zaradcze (obie 1926) zawarł krytyczne uwagi dotyczące polityki skarbowej i pieniężnej ówczesnych rządów; po przewrocie majowym 1926 zajął się pracą dydaktyczną i naukową, koncentrując uwagę na problemach tworzenia i podziału dochodu narodowego; przyczynił się do uformowania poznańskiego ośrodka myśli ekonomicznej; inne główne prace: O istocie w spółdzielczości (1916), Pojęcie w spółdzielczości (1916), Wstęp do ekonomiki (część 1–2 1936–38), Teoria produkcji (1947), Historia rozwoju ekonomiki (t. 1–2 1957–58).
Bibliografia
Edward Taylor 1884–1964. Wartości niedoceniane a nieprzemijające, red. W. Wilczyński, Warszawa 1988.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia