Tabataba’i Muhammad Husajn, Muḥammad Ḥusayn Ṭabāī, ur. 1903, Tebriz, zm. XI 1981, Kumm,
szyicki teolog i filozof z Iranu;
Tabataba’i Muhammad Husajn
Encyklopedia PWN
zajmował się gł. filozofią, mistycyzmem i gnozą muzułmańską, kontynuując myśl Mulli Sadry; od 1945 działał w Kummie, tam jego uczniami byli m.in. M. Motahhari i H.S. Nasr; T. był przeciwny procesom sekularyzacyjnym w Iranie w przekonaniu, że myśl szyicka jest zdolna przeciwstawić się ideologiom zachodnim; był przyjacielem fr. orientalisty H. Corbina oraz M. Heideggera; napisał m.in. komentarze do Koranu oraz do Nahdż al-Balagha Alego Ibn Abi Taliba; w języku pol. ukazał się zbiór wykładów T. Zarys nauk islamu (1990).
