Szwajcaria. Muzyka

Szwajcaria. Muzyka.

We wczesnym średniowieczu jednym z gł. ośr. rozwoju chorału gregoriańskiego i teorii muzyki był klasztor w Sankt Gallen (tworzył tu Notker, zw. Balbulusem); na terenie Szwajcarii działali też minnesingerzy. W okresie reformacji sławę zyskał teoretyk H. Glareanus, z kompozytorów wyróżniali się m.in.: H. Kotter, M. Apiarus (zał. pierwszą drukarnię muz. w Bernie) i działający w Niemczech L. Senfl; w XVII i XVIII w. dominowała wielogłosowa muzyka wok. (J.M. Gletle, J.C. Bachofen, J. Schmidlin). W XIX w. nastąpił rozwój chóralnej muzyki a cappella (kompozytor, wydawca muz. i założyciel chórów w Zurychu H.G. Nägeli i X. Schnyder von Wartensee); w 2. poł. XIX w. nasiliły się wpływy niem. neoromantyzmu i muzyki fr. (F. Gast, Ch.S. Bovy-Lysberg, twórca gimnastyki rytmicznej É. Jaques-Dalcroze, H. Huber, F. Klose, H. Suter). W XX w. świat. sławę zyskali F. Martin i A. Honegger, tworzyli również W. Burkhard, O. Schoeck, przedstawiciele dodekafonii: R. Lieberman i A. Schibler, także związany z Polską — K. Regamey; oprócz nich wyróżniają się: A. Fornerod, R. Oboussier, W. Geiser, P. Wissmer, G. Doret, K.H. Dawid, C. Beck, P. Mieg, F. Tischhauser, J. Binet, E. Staempfli, H. Sutermeister, H. Holliger (także wybitny oboista), J. Wyttenbach, Th. Kessler. Słynni wykonawcy: E. Ansermet (kier. Orchestre de la Suisse Romande w Genewie), E. Fischer, L. Della Casa. Festiwale muz. odbywają się w Lucernie (od 1938), konkursy muz. — w Genewie (od 1939). Dla lud. muzyki szwajc. charakterystyczne jest jodłowanie i pasterski instrument zw. alphorn (rodzaj trombity).