Syrokomla Władysław
 
Encyklopedia PWN
Syrokomla Władysław, właśc. Ludwik Kondratowicz, ur. 29 IX 1823, Smilhów (Białoruś), zm. 15 IX 1862, Wilno,
poeta, tłumacz.
Działał na Wileńszczyźnie i w Wilnie; 1861 więziony za udział w manifestacjach patriotycznych; demokratyzm i krytykę feudalną stosunków na wsi (realist. „obrazki”, np. Lalka 1851, „gawędy ludowe”, np. Kęs chleba 1855, Janko Cmentarnik 1856) łączył z obroną wartości kultury i tradycji szlacheckiej (poemat Urodzony Jan Dęboróg 1854, hist. gawędy, np. Nocleg hetmański 1857, i poematy, np. Margier 1855, Stare wrota 1855); w stylu liryki bliski białoruskiej twórczości lud. (nazwał się „lirnikiem wioskowym”); wiersze polit. i liryczne (m.in. cykl liryków pokrewnych w sarkastycznej ironii C. Norwidowi Melodie z domu obłąkanych 1862), utwory sceniczne o tematyce współcz. i hist., szkice z podróży, opowieści biogr.; pisał także w języku białoruskim, a jego twórczość wywarła pewien wpływ na białoruskich poetów; przekłady, m.in. Przekłady poetów polsko-łacińskich epoki zygmuntowskiej (t. 1–6 1851–52); Gawędy i rymy ulotne (t. 1–6 1853–61), Poezje (t. 1–10 1872), Wiersze i gawędy (1957), Poezje (1974).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia