Sycylii, Królestwo
 
Encyklopedia PWN
Sycylii, Królestwo,
państwo włoskie XI–XIX w.;
powstało w końcu XI w., po podboju (1061–91) Sycylii przez Normanów pod wodzą Rogera I, jego syn Roger II utworzył państwo, 1130 ogłosił się królem Sycylii, a ok. 1137 włączył do Królestwa Sycylii także posiadłości normańskie na Półwyspie Apenińskim wraz z Neapolem; od 1194 we władaniu Hohenstaufów; rozkwit polityczny i kulturalny za panowania Fryderyka II (1197–1250); 1263 jako lenno papieskie nadane Karolowi I Andegaweńskiemu, którego rządy doprowadziły 1282 do powstania (sycylijskie nieszpory) i przejęcia tronu Królestwa Sycylii przez Piotra III Aragońskiego (w rękach Andegawenów pozostało Królestwo Neapolu); 1442 Alfons V Mądry ponownie połączył Królestwo Sycylii z Królestwem Neapolu, a następnie oba weszły w skład zjednoczonej Hiszpanii na prawach wicekrólestwa (liczne powstania antyhiszpańskie, m.in. 1516, 1647, 1674); w wyniku hiszpańskiej wojny sukcesyjnej 1713–18 rządy sabaudzkie, 1718–35 — austriackie, a następnie 1735–1860 we władaniu hiszpańskich Burbonów; 1861 weszło w skład zjednoczonego Królestwa Włoskiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia