Strumilin Stanisław G., właśc. S. Strumiłło-Pietraszkiewicz, ur. 29 I 1877, Daszkowce (Ukraina), zm. 25 I 1974, Moskwa,
sowiecki ekonomista i statystyk, pochodzenia polskiego;
Strumilin Stanisław G.
Encyklopedia PWN
specjalista z zakresu teorii i praktyki planowania oraz statystyki, jeden z twórców metod budowy bilansu gospodarki narodowej; od 1923 członek KPZR; 1931–50 profesor Moskiewskiego Państwowego Instytutu Ekonomicznego;od 1931 członek Akademii Nauk ZSRR, od 1967 członek PAN; autor prac z zakresu teorii ekonomii, historii gospodarczej, statystyki i planowania; jako pierwszy w ZSRR, podjął próbę przedstawienia ogólnej teorii nierynkowej gospodarki planowej oraz rozwiązania kwestii rachunku ekonomicznego w planie centralnym; w toczącym się w latach 20. XX w. w Rosji sowieckiej sporze o metodologię planowania wieloletniego, był zwolennikiem planu dyrektywnego; polemizował w tej kwestii z N. Kondratjewem i neonarodnikami, którzy opowiadali się za planem-prognozą; głównym motywem większości prac Strumilina były problemy kwalifikacji, organizacji i wydajności pracy; 1922 ukazały się jego pionierskie prace o gospodarczym znaczeniu oświaty; pionierskie w skali światowej były także prowadzone przez niego badania budżetów rodzinnych; główne prace: Problemy płanirowanija w SSSR (1932), Promyszlennyj pierieworot w Rossii (1944), Izbrannyje proizwiedienija (t. 1–5 1963–65), Drogi rozwoju społeczeństwa komunistycznego (1959, wydanie polskie 1959), Szkice o gospodarce ZSRR (1959, wydanie polskie 1961).
