Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (SDP),
organizacja dziennikarzy o charakterze zawodowo-twórczym;
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
Encyklopedia PWN
zał. 1951, (zajęła miejsce Związku Zaw. Dziennikarzy RP, zał. 1944, który 1951 połączył się z pracownikami poligrafii w Związek Zaw. Pracowników Przemysłu Graf., Prasy i Wydawnictw); początkowo celem SDP było samokształcenie ideol. i fachowe, opieka nad ruchem korespondentów robotniczych i chłopskich, organizowanie klubów i świetlic dziennikarskich, współpraca z innymi organizacjami twórczymi i Międzynar. Organizacją Dziennikarzy (MOD), później — gł. dbanie o interesy zaw. i doskonalenie umiejętności dziennikarzy, m.in. przyznawanie nagród za osiągnięcia twórcze (np. im. B. Prusa, im. J. Bruna) oraz czuwanie nad etyką zaw.; organ prasowy — mies. „Prasa Polska” (zał. 1947); SDP było czł. MOD oraz wielu innych międzynar. organizacji specjalistycznych (krytyki teatr., film., prasy sport. i in.); 1980–81 współpracowało z NSZZ „Solidarność”, III 1982–VI 1989 rozwiązane, od 1982 działało nielegalnie, ponownie zarejestrowane VI 1989; czł. Międzynar. Federacji Dziennikarzy; przewodniczący m.in.: H. Korotyński, T. Caliński, W. Borowski, S. Brodzki, M.F. Rakowski, S. Mojkowski, J. Mietkowski, J. Barecki, S. Bratkowski, M. Iłowiecki, K. Mokrosińska, K. Skowroński; prezes honorowy J. Turowicz (1989–99).
