Stołypin Piotr A.

Stołypin Piotr A., ur. 14 IV 1862, Drezno, zm. 18 IX 1911, Kijów,

polityk rosyjski;

od V 1906 min. spraw wewn., od lipca jednocześnie premier; 1907 rozwiązał II Dumę Państw. i 16 VI wydał nową ordynację wyborczą, która zapewniała w Dumie większość październikowcom (Związek 17 października) i nacjonalistom; w walce z rewolucją 1905–07 i ruchem rewolucyjnym stosował krwawy terror (autor dekretu o tzw. sądach wojsk.-polowych); doprowadził m.in. do ograniczenia kompetencji sejmu fińskiego, wprowadzenia ziemstw w tzw. guberniach zachodnich i wyłączenia Chełmszczyzny z Królestwa Pol.; przeprowadził reformę rolną, która zezwalała chłopom na występowanie ze wspólnoty gminnej (obszczina) z jednoczesnym wydzieleniem obrabianej przez nich ziemi (uważał, że zamożni chłopi staną się ostoją ładu społ.); zabity (prawdopodobnie za wiedzą Mikołaja II) przez agenta ochrany (D. Bogrowa); rządy Stołypina przeszły do historii pod nazwą okresu reakcji stołypinowskiej.