Stefani Jan
 
Encyklopedia PWN
Stefani Jan Wymowa, ur. 1746, Praga, zm. 23 II 1829, Warszawa,
ojciec Józefa, czeski skrzypek i kompozytor;
ok. 1771 przybył do Polski i osiadł w Warszawie, gdzie działał jako muzyk w orkiestrze król. i dyrygent orkiestry Teatru Nar.; zyskał sławę jako autor popularnego wodewilu (śpiewogry) Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale (1794 do libretta W. Bogusławskiego), w którym wykorzystał folklor południowych regionów Polski; inne wodewile: Drzewo zaczarowane (1796), Wdzięczni poddani panu (1796), Frozyna (1806), Stary myśliwy (1808); kantaty, tańce (gł. polonezy), utwory kościelne.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia