Stachura Edward, ur. 18 VIII 1937, Charvieu (Francja), zm. 24 VII 1979, Warszawa,
pisarz;
Stachura Edward
Encyklopedia PWN
urodzony we Francji, od 1948 w kraju; w swej twórczości dał przejmujący wyraz poczuciu egzystencjalnego lęku i odrazy do życia w warunkach współczesnej cywilizacji; jego bohaterowie — wrażliwi, wyobcowani samotnicy — przeżywają swój los jako „bezustanną ucieczkę przed śmiercią”, przyjmując postawę daremnego i bezsilnego buntu; liryki, poematy, opowiadania (Falując na wietrze 1966), powieści (Cała jaskrawość 1969, Siekierezada 1971, Się 1977), opowieść poetycka Wszystko jest poezja (1975) i dialog poetycko-filozoficzny wyrosły z fascynacji buddyzmem Fabula rasa. Rzecz o egoizmie (1979); 1969 i 1972 otrzymał Nagrodę im. S. Piętaka; twórczość i osoba Stachury stały się, zwłaszcza po jego samobójczej śmierci, obiektem kultu w środowiskach młodzieżowych; Poezja i proza (t. 1–5 1982).
