Środkowobeskidzkie, Pogórze
 
Encyklopedia PWN
Środkowobeskidzkie, Pogórze,
północno-wschodnia część Zewn. Karpat Zachodnich, między doliną Dunajca na zachodzie a doliną Wiaru (prawy dopływ Sanu) na wschodzie;
na północy sąsiaduje z Kotliną Sandomierską, na południu — z Beskidem Niskim, na południowym wschodzie — z Beskidami Wschodnimi; jest szerokim, kilkudziesięciokilometrowym pasem rozczłonkowanych wzgórz (pogórza) oraz obniżeń i kotlin śródgórskich; wys. 300–500 m (pojedyncze wzniesienia do 600 m); dzieli się na 9 regionów fizycznogeogr.; występują bogactwa miner.: ropa naftowa, gaz ziemny, wody miner.; na południowym skraju P.Ś. leżą uzdrowiska Iwonicz Zdrój i Rymanów Zdrój; gł. m.: Krosno, Jasło, Gorlice.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia