Sławięcice
 
Encyklopedia PWN
Sławięcice,
dzielnica w północno-wschodniej części Kędzierzyna-Koźla (woj. opolskie).
Prawa miejskie ok. 1250–60; do 1532 w rękach Piastów opolskich; od 1327 pod zwierzchnictwem Czech, dzieliły losy polit. Śląska; od 1742 w państwie pruskim; 1921 miejsce bitwy w III powstaniu śląskim; objęte plebiscytem 1921, pozostały w granicach Niemiec; w okresie II wojny światowej obóz dla jeńców wojennych i 5 oddziałów roboczych jeńców różnych narodowości; 9 obozów pracy przymusowej, m.in. 1940–42 (6 tys. osób), 1941–45 dwa obozy (łącznie 27 tys. osób), 1942–45 dla kobiet (ok. 3 tys. osób), 1942–44 (ponad 4 tys. osób, gł. Żydzi z różnych krajów), IV 1944 przekształcony w podobóz obozu Auschwitz; od 1945 w Polsce; 1973–75 samodzielne miasto; park krajobrazowy z klasycyst. mauzoleum (1790) i belwederem o cechach barok. (1802), neogot. kościół Św. Katarzyny (1864–69).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia