Składkowski Felicjan Sławoj
 
Encyklopedia PWN
Składkowski Felicjan Sławoj, ur. 9 VI 1885, Gąbin k. Płocka, zm. 31 VIII 1962, Londyn,
polityk, generał, z zawodu lekarz.
Od 1905 w PPS, od 1906 w PPS-Frakcji Rewolucyjnej; podczas I wojny światowej w Legionach Polskich; 1918 jeden z przywódców POW w Zagłębiu Dąbrowskim; 1926–29, 1930–31 i 1936–39 minister spraw wewnętrznych; od 1931 wiceminister spraw wewnętrznych oraz wiceminister spraw wojskowych i szef administracji armii; 1930–39 poseł na sejm; 1936–39 premier; bliski współpracownik J. Piłsudskiego, współtwórca polityki sanacji w Polsce, następnie współpracownik E. Rydza-Śmigłego; 1939–40 internowany w Rumunii; 1943–45 szef sanitarny polskich formacji wojskowych na Środkowym Wschodzie; po 1945 w Wielkiej Brytanii; Strzępy meldunków (1936), Nie ostatnie słowo oskarżonego (1964).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Senat, otwarcie sesji 1938 (premier F.S. Składkowski odczytuje orędzie prezydenta RP), Warszawa.fot. Archiwum Dokumentacji Mechanicznej
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia